Kapelusz: barwy żółtej, słomkowej, ochrawożółtej lub cytrynowej; brzeg zazwyczaj znacznie jaśniejszy w stosunku do części centralnej, silnie prążkowany; średnicy od 3 do 10 cm; skórka przeważnie pokryta luźnymi, nieregularnymi, białymi łatkami które moga być spłukane przez deszcz, sucha lub też lekko lepka w zależności od pogody.
Blaszki: białe, gęste, wolne.
Trzon: biały, z szybko zanikającym pierścieniem, powyżej pierścienia gładki, niżej lekko łuseczkowaty, wewnątrz zazwyczaj pusty, zakończony bulwiastą podstawą, pozbawioną pochwy (szczątkowa).
Miąższ: biały i kruchy, o łagodnym smaku.
Zapach bardzo przyjemny (niestety nie potrafię go zdefiniować), o bardzo zróżnicowanym nasileniu aż do owocników o miąższu zupełnie bezwonnym. Tą zmienność w obrebie tego gatunku potwierdzają równiez inne źródła.

Wysyp biały.
Zarodniki elipsoidalne, gładkie, nieamyloidalne, 10-12 x 6-8 µm.

Nie jest to gatunek pospolity, ale też nie należy do rzadkich. Zasiedla lasy iglaste jak też i liściaste.
Lubi stanowiska cieplejsze, gleby piaszczyste i kwaśne.
Okres jego występowania trwa od czerwca, aż do października, chociaż zdecydowanie preferuje miesiące letnie o wyższych temperaturach.

Jeszcze do niedawna uważany za gatunek wybitnie ciepłolubny, opinia ta jednak wydaje się nie potwierdzać w praktyce. Polska północno-wschodnia do takich nie należy a znam lasy gdzie ten gatunek wystepuje nawet w znacznych ilościach. Największe jego skupiska można spotkać w lasach należących do nadleśnictwa Dojlidy, okolice Zielonej, położonej kilka kilometrów od granic Białegostoku, oraz w sosnowych lasach położonych pomiędzy miejscowościami Supraśl i Ogrodniczki. Najczęściej spotykałem go w miesiącach letnich (lipiec-sierpień), a na stanowiskach dobrze nasłonecznionych również w maju i czerwcu.

Niejadalny a nawet lekko toksyczny.