Kapelusz: występuje w barwach od zupełnie białej (odmiana albinistyczna) do popielatej; średnicą dorasta do 12 cm; brzeg kapelusza wyraźnie prążkowany już nawet w młodym wieku; powierzchnia gładka, w czasie wilgotnej pogody sprawiająca wrażenie lekko lepkiej, z rzadko obecnymi płatami z resztek osłony zupełnej.
Blaszki: białe, wolne, gęste i szerokie.
Trzon: jednakowo gruby na całej długości, ewentualnie lekko zwężający sie ku górze, wysmukły; powierzchnia na całej powierzchni pokryta białymi kłaczkami; podstawa zazwyczaj bardzo mało zgrubiała, z pochwą: dużą, wolną, błoniastą, białą, z wiekiem brązowiejącą.
Pirścień: brak.
Miąższ: biały, niezmienny, kruchy, bez zapachu i o łagodnym smaku.

Wysyp: biały.
Zarodniki: okrągłe lub okrągławe, gładkie, przejrzyste, nieamyloidalne, 9-12 µm. ^[1]

Ogólnie rzacz ujmując, to po cechach makro nigdy nie wiadomo z jakim dokładnie gatunkiem mamy w tym przypadku do czynienia. Krótko mówiąc, Amanita vaginata posiada sobowtóra który jest odróżnialny tylko poprzez porównanie zarodników. Jest nim występujący tylko w górach (tak się uważa do tej pory) muchomor srebrny (Amanita mairei) i ma zarodniki kształtu owalnego. Bardzo podobny jest również muchomor wielkopochwowy (Amanita magnivolvata). Oba są niesłychanie rzadkie i nawet nie wiadomo czy występują w Polsce północno-wschodniej. W każdym bądź razie na dzień dzisiejszy nie dysponuję wiarygodnymi danymi na ten temat.

Dawniej do tego gatunku zaliczane były również muchomor rdzawobrązowy (Amanita fulva) oraz muchomor żółtawy (Amanita crocea).

W. Wojewoda w Checklist of Polish Larger Basidiomycetes wymienia trzy formy:
- var. vaginata - odm. typowa
- var. alba - odm. biaława
- var. flavescens - odm. żółtawa

Występuje pospolicie w różnego rodzaju lasach, jak i też na ich obrzeżach. Pojawia się najczęściej pojedynczo lub w niewielkich grupach liczących po kilka sztuk. Rośnie w miesiącach letnich i jesiennych.
Najczęściej spotykam go na glebach piaszczystych.

Jadalny.

W Polsce północno-wschodniej, raczej nie ma tradycji ich pozyskiwania w celach konsumpcyjnych.

Gatunek ujęty w pracy zespołowej:
Grzyby Puszczy Knyszyńskiej - Anna Kujawa, Błażej Gierczyk, Mirosław Gryc, Marek Wołkowycki - 2019 rok.