Kapelusz: barwy od żółobrązowej do prawie kasztanowatobrazowej, zazwyczaj nieco ciemniejszy w centrum; skórka mocno lepka i śluzowata, jedynie podczas dłuższych okresów suchych błyszcząca i gładka; średnica od 4 do 8 cm, sporadycznie nawet do 12 cm; kształtu wypukłego za młodu, następnie spłaszczony do wklęsłego, nieraz z garbkiem.

Blaszki: barwy jasnogliniastej do rdzawej, przyrośnięte do zbiegających; ostrza ząbkowane.

Trzon: gruby, u dołu zazwyczaj zwężony, z wyraźnie widocznymi resztkami białawej zasnówki, z wiekiem zmieniającej barwę na fioletowawą aż do rdzawej; podobnie jak skórka pokryty śluzem.

Miąższ: w zależności od wieku, żółtawy lub jasnoochrowy, po uszkodzeniu niezmienny; zapach niewyczuwalny.

Wysyp rdzawobrązowy.
Zarodniki elipsoidalne, migdałowate, brodawkowane, rdzawobrązowawe, 12-14 x 5.5-6.5 µm. ^[1]

Zasłonak drżący (Cortinarius vibratllis) - występuje w lasach liściastych.

Rośnie od sierpnia do października w lasach sosnowych na podłożu piaszczystym i kwaśnym. Wyrasta pojedynczo lub w grupach.

Jadalny ale raczej bez większego uznania wśród grzybiarzy.