Kapelusz: barwy ciemnokrwistoczerwonej, średnicy 4-5 cm; młode owocniki kształtu półkolistego, z wiekiem szeroko rozpostarte; powierzchnia sucha, drobno łuseczkowata; zasnówka purpurowoczerwona.

Blaszki: barwy kapelusza, jedynie w starszym wieku wysypujące się zarodniki z reguły zabarwiają je na rdzawobrązowo.

Trzon: zazwyczaj cienki, długi i przeważnie rónogruby, barwy krwistoczerwonej; powierzchnia z wyraźnymi resztkami zasnówki z wiekiem zanikającymi, pokryty wzdłużnymi włokienkami praktycznie na całej długości; w młodym wieku zabarwiony nieco jaśniej niż reszta owocnika, oprószony czerwonokrwistymi delikatnymi włókienkami.

Trzon: barwy krwistej; smak łagodny; zapach słaby ziemniaczany.

Wysyp rdzawobrązowy.
Zarodniki elipsoidalne, drobno brodawkowane, 6-9 x 4-5 µm ^[1].

Gatunek dość charakterystyczny zarówno z wyglądu jak i z uwagi na miejsce występowania. Owocniki dobrze rozwinięte są trudne do pomylenia z innymi, jednak u zejściowych cechy charakterystyczne zacierają się i w tym stadium rozwoju może być trudny do identyfikacji (takie owocniki pokazuje fot. 04).

Gatunek niezbyt częsty. Wyrasta przeważnie w małych grupkach w iglastych lasach podmokłych, w olszynach oraz na torfowiskach. Z reguły w miejscach mocno porośniętych przez mchy.

Niejadalny a nawet prawdopodobnie trujący.