Kapelusz: dorasta średnicą do 10 (15) cm, kształtu początkowo półkolistego, poprzez płaskowypukły aż do rozpostartego, zazwyczaj z centralnym, tępym garbkiem, brzeg ostry; powierzchnia w różnych odcieniach brązu, od jasnego do ciemnobrązowego, zazwyczaj delikatnie, promieniście włókienkowana (cecha wyraźnie widoczna pod lupą).

Blaszki: u młodych osobników barwy prawie białej, z wiekiem coraz bardziej łososioworóżowe, wolne, wypukłe i gęste.

Trzon: pełny, zazwyczaj nieco rozszerzony u podstawy; powierzchnia biaława ale zazwyczaj pokryta ciemniejszymi wzdłużnymi włókienkami o różnym nasileniu.

Miąższ: cienki i łamliwy, barwy białawej, o słabym zapachu i łagodnym smaku.

Inne spośród drobnołuszczaków (Pluteus):

• drobnołuszczak czarnobrzegi (Pluteus atromarginatus) - ten wyrasta na drewnie iglastym i wyróżnia się ciemno zabarwionymi ostrzami blaszek.
  
• drobnołuszczak czeski (Pluteus pouzarianus) - bardzo podobny gatunek rosnący na drewnie iglastym. Do odróżnienia tylko pod mikroskopem. W skórce kapelusza oraz innych częściach owocnika, występują sprzążki przy znacznej ilości sept.

Pospolity na martwym drewnie drzew liściastych. Według większości źródeł, znacznie rzadziej ale występuje również na iglastym. Osobiście natomiast ten gatunek na substracie iglastym, spotykam dość często, wobec tego substrat w jego przypadku nie może być cechą decydującą.
Wyrasta od maja do listopada, pojedynczo lub też po kilka sztuk.

Jadalny ale miernej wartości, miąższ cienki i łamliwy, w Polsce północno-wschodniej, nie ma tradycji jego zbierania.