Kapelusz: płaskowypukły, średnicy 3-12 cm, barwy od bladocielistej do pomarańczowobrązowej (skórzastobrązowej); skórka gładka, lepka, jedynie w czasie suszy sucha i błyszcząca, z trudem ściągająca się; brzeg u starszych owocników dość często pofalowany, u młodych owocników lekko podwinięty ale szybko prostujący się.

Hymenofor: rurkowy; rurki żółtawe, następnie zielonkawe, przyrośnięte lub zbiegające na trzon, nie oddzielające się od miąższu; pory barwy takiej samej jak rurki, duże, nieregularne, kanciaste, często labiryntowate.

Trzon: barwy kapelusza, przeważnie stosunkowo krótki; powierzchnia gładka i matowa.

Miąższ: nie łamliwy, barwy dość zmiennej wraz z wiekiem, od białawej, poprzez bladożółtą, żółtawą do brązowawej, po przełamaniu lekko błękitniejący; smak łagodny; zapach słaby, raczej nieokreślony.

Wysyp żółtooliwkowy.
Zarodniki elipsoidalne, gładkie, o wymiarach 7-13 x 3-5 µm.

Gatunek dość charakterystyczny, podobny nieco do maślaczka pieprzowego charakteryzującego się ostrym smakiem.

Gatunek bardzo pospolity, występujący przede wszystkim w pobliżu sosen, nie koniecznie w lesie, również na obrzeżach lasów, zrębach, bardzo często na wrzosowiskach, zawsze na glebach kwaśnych. Wyrasta na ziemi w gromadach, nieraz bardzo licznych, od lata do późnej jesieni.

Jadalny, średniej jakości, rzadko zbierany przez grzybiarzy chyba ze względu na dość ciemną, niezbyt atrakcyjną barwę po obgotowaniu, oraz mało jędrny miąższ.