Kapelusz: średnicy 6-17 cm, początkowo wypukły do płaskiego, barwy cytrynowożółtej, pomarańczowożółtej, złocistobrązowej lub pomarańczowobrązowej; powierzchnia gładka, zazwyczaj lekko śluzowata; skórka z łatwością schodząca z całego kapelusza (przed spożyciem usunąć).

Hymenofor: rurkowy; rurki przyrośniete lub lekko zbiegające, barwy żółtawej, w starszym wieku z oliwkowym odcieniem; pory zabarwione bardzo podobnie jak rurki, drobne, okrągławe, u starszych okazów nieco kanciaste, po dotnięciu (uciśnięciu) przebarwiające się na brązowawo.

Trzon: żóltawy lub żółtawobrązowy, z lepkim, białawym pierścieniem nad którym jest pokryty drobnymi rdzawymi ziarenkami.

Miąższ: jasnożółty lub zielonawożółty, po przekrojeniu tylko nieznacznie ciemniejący, początkowo jędrny, później nieco watowaty; smak łgodny; zapach słaby, przyjemny.

Wysyp ochrowy.
Zarodniki wrzecionowate, gładkie, o wymiarach 7-11(14) x 3-5 µm.

Łatwy do rozpoznania ze względu na złocisty kolor oraz charakterystyczne siedlisko, zawsze w pobliżu modrzewi.

Gatunek w Polsce występujący pospolicie ale tylko w sąsiedztwie modrzewi z którymi tworzy związki mikoryzowe. Wyrasta zarówno w lasach modrzewiowych jak też i pod pojedyńczymi modrzewiami, często w trawie, zazwyczaj w grupach, od czerwca do października.

Bardzo smaczny grzyb jadalny o bardzo miłym smaku i przyjemnej konsystencji, niesłusznie pomijany przez większość grzybiarzy.

Osobiście polecam go do smażenia, podczas którego zachowuje bardzo przyjemny smak, w innych potrawach nieco mało apetyczny ze względu na ciemniejącą barwę.