Cechy makroskopowe
Kapelusz: o rozpiętości do 10 cm, z reguły jednak spotyka się nieco mniejsze, cienki; barwy białej, kremowej, lekko żółtawej, delikatnie szarej; stare owocniki, zejściowe, nabierają barwy żółtej.
Blaszki: o kolorze całego owocnika; zbiegające na krótki trzon.
Trzon: boczny lub ekscentryczny ale również znacznie rzadziej centralny (fot. 5); u podstawy bardziej lub mniej widoczne białe strzępki grzybni.
Miąższ: cienki, o przyjemnym delikatnym zapachu, czasem delikatnie anyżkowy.
Cechy mikroskopowe
Wysyp biały z delikatnym fioletowym odcieniem.
Gatunki podobne
Wśród boczniaków w zasadzie nie występują na liściastym substracie, gatunki mu podobne.
Z nieco podobnych można by jedynie wymienić boczniaka białożółtego (Pleurotus dryinus), który występuje zarówno na drewnie liściastym jak też i iglastym, jest znacznie rzadszy i przy odrobinie opatrzenia łatwy do odróżnienia.
Spośród innych gatunków osiągających mniejsze rozmiary, nieco podobne są niektóre z rodzaju bocznianek o białej barwie owocników.
Występowanie
Wyrasta w okresie letnim, w okresach bardziej wilgotnych, zazwyczaj na martwym drewnie drzew liściastych (więcej o występowaniu wspomniałem na początku strony, we wstępie).
Ten gatunek boczniaka, w przeciwieństwie do b. ostrygowatego preferuje wybitnie tereny gęsto zadrzewione, w związku z czym dość często występuje na terenie Puszczy Knyszyńskiej i jej obrzeżach. Uwielbia miejsca i okresy zasobne w wilgoć. Nie jest to jednak regułą, wielokrotnie spotykałem go na pniakach drzew liściastych również na obszarach bardziej suchych i piaszczystych. Warunkiem do jego wzrostu jest zachowanie odpowiedniej wilgoci przez substrat. Do jego rozpowszechnienia, w znacznej mierze przyczyniły się służby leśne, które pozyskując drewno liściaste, pozostawiają w lesie jego gałęzie. Na nich to właśnie najczęściej, znajduje ten gatunek doskonałe miejsce na siedlisko. Szczególnie ulubionym gatunkiem drewna jest topola, ale wystepuje również i na innych. Spotykałem go na wierzbie, dębie oraz brzozie. Bardzo często wyrasta na cienkich gałązkach zawieszonych nad ziemią, podatnych na wysuszenie i z tego powodu bardzo często ulega zasuszeniu. Wystepuje całe lato, aż do nastania okresów chłodniejszych.
Wartość
Dobry gatunek jadalny ale jak na wymagania grzybiarzy, rzadko spotykany w większych ilościach.
Owocniki zdecydowanie mniejsze i delikatniejsze niż u b. ostrygowatego. Często są zamieszkałe przez larwy owadów, ale bez trudu możemy znależć siedliska z całkowicie zdrowymi. Pomimo, że klasyfikowany jako rzadki, nie uważam aby ewentualne zbiory mogły zaszkodzić jego populacji na tym terenie.
W smaku bardzo łagodny, grzybowy i przyjemny. Miąższ delikatny.
Kotleciki w panierce, w jego osobie, ... palce lizać!
Gatunek częsty na całym obszarze PK Puszczy Knyszyńskiej.
Gatunek ujęty w pracy zespołowej:
Grzyby Puszczy Knyszyńskiej - Anna Kujawa, Błażej Gierczyk, Mirosław Gryc, Marek Wołkowycki - 2019 rok.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
01.
02.
03.
04.
05.
06.
07.
08.
09.
10.
02.
03.
04.
06.
07.
08.
10.