Owocnik: młody w kształcie wąskiego lejka z lekko zaznaczonym, mającym się dopiero rozwinąć kapeluszem (fot. 03-04).

Kapelusz: o średnicy 5-6(10) cm, lejkowaty, z wiekiem staje się coraz bardziej rozpostarty, na trzonie osadzony zazwyczaj centralnie: brzegi proste, u starszych owocników nieregularnie pofalowane (fot. 05-06); powierzchnia barwy cynamonowobrązowej, żółtobrązowej lub szarobrązowej, koncentrycznie strefowana, u młodych owocników aksamitnie owłosiona, u starszych gładka.

Hymenofor: rurki bardzo krótkie; pory od okrągłych do kanciastych, średnicy około 0.5 mm, początkowo białawe, z wiekiem nabierające barwy żółtobrązowej, rdzawobrązowej lub ciemnobrazowej, zbiegające na trzon.

Trzon: cienki i krótki, centralny, równogruby, jedynie u podstawy może być lekko poszerzony; powierzchnia filcowato-aksamitna, barwy kapelusza.

Miąższ: bardzo cienki, barwy rdzawobrązowej, twardy i łykowaty, bez zapachu.

Wysyp ochrowordzawy.
Zarodniki elipsoidalno-jajowate, gładkie, 6-9 x 3.5-4.5 µm.

Mozliwość pomyłki z osiągającą mniejsze rozmiary stułką cynamonową (Coltricia cinnamomea). Ta jednak rośnie w zupełnie innym środowisku. Preferuje lasy liściaste oraz ma wyraźnie cynamonowoaksamitny połysk.
Innym podobnym gatunkiem jest włóknouszek lejkowaty (Onnia tomentosa) . W niektórych stadiach rozwoju dość podobny ale wyrasta wybitnie na korzeniach starych drzew iglastych, szczególnie świerka.

Bardzo pospolita na piaszczystych i jałowych glebach w lasach iglastych a szczególnie sosnowych, w mieszanych występuje również ale już zdecydowanie rzadziej.
Wyrasta od lata do jesieni, zarówno pojedynczo jak i w grupach, zdarzaja się owocniki pozrastane kapeluszami i trzonami.

Gatunek niejadalny.