Kapelusz: dorasta średnicą do 10 cm, barwy oliwkowożółtej, ochrowobrązowej lub czerwonobrązowej; za młodu kształtu dzwonkowatego, z wiekiem coraz bardziej płasko wypukłego; skórka ściągalna, silnie śluzowata, szczególnie w czasie wilgotnej pogody, w porze suchej lepka w dotyku; powierzchnia gładka; zasnówka biała.

Blaszki:, młode o odcieniu fioletowawym, następnie ochrawobrązowe do rdzawobrązowych w wieku starszym, przyrośnięte lub lekko zbiegające, gęste i wąskie.

Trzon: w zasadzie cylindryczny; barwy żółtoochrowej do czerwonobrązowej; od zasnówki w dół gęsto pokryty śluzem tworzacym na powierzchni trzonu charakterystyczny zygzakowaty lub też w kształcie opasek wzorek, powyżej strefy zasnówkowej gładki i jaśniejszy.

Miąższ: w kapeluszu dość cienki, o białej barwie; w trzonie u góry lekko niebieskawy, u podstawy szybko brązowiejący; smak łagodny; zapach słaby, bliżej nie określony.

Wysyp rdzawobrązowy.
Zarodniki eliptyczne lub wyciągle migdałkowate, powierzchnia brodawkowana. Od 10 do 12,5 x od 5 do 6,5 µm.

Bardzo podobny zasłonak kleisty (Cortinarius mucosus).
Ten jednak wyrasta tylko w lasach iglastych (szczególnie sosnowych) i nie ma fioletowego odcienia blaszek oraz zygzakowatego wzorku na trzonie.

Wyrasta od sierpnia do października w lasach mieszanych, szczególnie chętnie w towarzystwie brzóz, topól oraz buka. Lubi gleby wapienne i zasobne w wilgoć. W skali kraju może nie pospolity ale szeroko rozpowszechniony. Rośnie zarówno pojedynczo jak i też w niewielkich grupach.

Jadalny ale raczej mało rozpowszechniony.