Owocnik: bardzo charakterystyczny, budowy drzewkowatej lub krzaczkowatej, osiągający nieraz znaczne rozmiary, bo w skrajnych przypadkach dochodzących nawet do 50 cm średnicy i do 4 kg wagi; wyrasta z jednego trzonu rozgałęziającego się na mnóstwo cieńszych, drugiego rzędu, wytwarzających na wierzchu małe kapelusze.
Owocnik wyrasta ze znajdującej się płytko pod ziemią czarnobrązowej, nieregularnej i rozgałęziajacej się skleroty, przyrośniętej do korzeni drzew, chociaż sprawia wrażenie wyrastającego bezpośrednio z ziemi.

Kapelusz: o średnicy 1-4 cm, zazwyczaj w środku wklęsły, barwy białawej, słomkowożółtej, jasnoochrowej lub brudnocielistej; powierzchnia drobno łuseczkowana.

Trzon: główny gruby i mięsisty, barwy białawej; drugiego rzędu znacznie cieńszy o takiej samej barwie, zazwyczaj daleko porośnięty warstewką hymenoforu gdzie przybiera jego barwę.

Hymenofor: rurkowaty; rurki krótkie do 1.5 mm długości, słomkowożółte, daleko zbiegające na trzon.

Zarodniki 7-10 x 3-4 µm, cylindryczne, bezbarwne i gładkie.
Wysyp biały.

Bardzo charakterystyczny gatunek trudny do pomylenia z jakimkolwiek innym, ze względu na wielkość jak też charakterystyczną budowę całego owocnika.

W Polsce gatunek rzadki i chroniony.
Wyrasta na korzeniach drzew liściastych, buka, dębu, klonu, grabu.

Gatunek jadalny, często niszczony ale raczej z powodu ciekawości.