Kapelusz: 3-10(12) cm średnicy, początkowo wypukły, następnie płasko rozpościerający się, z małym wklęśnięciem, po środku którego zazwyczaj znajduje się stożkowaty i dobrze wykształcony garbek; powierzchnia zabarwiona jednolicie, rudobrązowo lub brązowoczerwonawo, bez pregowania, sucha, matowa, delikatnie szorstka, jakby ziarnista lub filcowata, wcześnie staje się gładka, w zależności od panujących warunków atmosferycznych może być nawet błyszcząca lub popękana; skórka zupełnie nieściągliwa; brzeg równy, dość długo podwinięty.

Blaszki: gęste, mieszane, niekiedy ale rzadko bywają rozwidlone, dosyć wąskie, młode jaśniejsze, starsze ochrowoczerwonawe lub rudawoczerwonawe, przyrośnięte ale zazwyczaj jednocześnie bardzo delikatnie zbiegające.

Trzon: o wymiarach 4-9(12) x 0.5-2 cm, barwy kapelusza, w części szczytowej zazwyczaj nieco jaśniejszy, matowy, suchy, łamliwy, za młodu pełny, później pusty,

Miąższ: jędrny, łamliwy, cienki, barwy białej, jedynie pod skórką kapelusza rudawy, podobnie jak mleczko mocno piekący; zapach żywiczny.

Mleczko: zazwyczaj obfite, białe, niezmienne, mocno piekące.

Wysyp prawie biały.
Zarodniki owalne, o urzeźbieniu drobno brodawkowatym, z cienkimi łącznikami tworzącymi niepełną siateczkę, o wymiarach 8-10 x 6-7.5 µm.

Dość charakterystyczny.

Jeden z bardziej pospolitych gatunków z rodzaju Lactarius, występuje pojedynczo lub w małych grupkach, w lasach iglastych lub mieszanych, na glebach kwaśnych, unika wapiennych, także na wysokich torfowiskach, zarówno na niżu jak i w górach sięgając wysokości prawie do 2000 npm. Rośnie od lipca do października.

Nie należy do gatunków trujących ale zarazem i nie jest jadalny, ze względu na bardzo ostry smak.