Owocnik: prawie kulisty, zazwyczaj jednak lekko spłaszczony lub z jednej strony delikatnie zapadnięty, czasem nieco gruszkowaty, o średnicy 5(15)-40(60); powierzchnia często bliznowata; osłona zewnetrzna barwy białej, w dotyku przypominająca irchę, podczas dojrzewania przebarwia sie na żółtooliwkowo, a następnie na oliwkowobrązowo; waga owocnika może dochodzić do kilku kilogramów (wg. W. Wojewody, waga może dochodzić nawet do 20 kg a srednica do 70 cm).

Miąższ: początkowo biały, porowaty, zwarty, w miarę dojrzewania przebarwiający sie na oliwkowożółto, mięknący i coraz bardziej mazisty, w końcowym etapie dojrzewania barwy oliwkowobrązowej i o watowato-kłaczkowatej konsystencji rozpadającej się na proszek; zapach owocnika młodego dość przyjemny, przez niektórych określany jako landrynkowy, u starszych okazów nieprzyjemny, smak słaby, mdły.

Osłona zewnętrzna: z wiekiem pęka na duże płaty, tym samym uwalniając zarodniki, roznoszone przez wiatr.

Część płonna: zredukowana, bardzo słabo rozwinięta, bardziej do środka owocnika, a nie jako szczatkowy trzon, co świadczy o pokrewieństwie raczej z czasznicą oczkowaną

Zarodniki kuliste, rdzawobrązowawe, gładkie lub bardzo drobno brodawkowane, 4-5 µm.

Owocniki młode są bardzo trudne do rozpoznania, w zasadzie jest to wręcz niemożliwe, dojrzałe natomiast są bardzo łatwo rozpoznawalne.

Wyrasta na glebach żyznych, na łąkach, trawiastych drogach oraz w zaroślach, od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach po kilka sztuk.
Rzadka , częściej spotykana tylko na północy kraju oraz w Karpatach.

Owocniki młode jadalne i bardzo smaczne. W Polsce gatunek objęty ochroną !!!