Kapelusz: średnicy 2.5 - 7 mm, barwy białej, poczatkowo pólkolisty aż do rozpostartego, zazwyczaj z wyraźnym wklęśnięciem w części centralnej, wyraźnie promieniście falisty, również z falistym brzegim.

Blaszki: białe, rzadkie, przyrośnięte przy trzonie w swoistego rodzaju kołnierzyk okalający trzon.

Trzon: długi(2-6 cm) i bardzo cienki (0.4 - 0.8 mm), zazwyczaj prawie w całości czarnobrązowy i lśniący, jaśniejszy u nasady kapelusza (z wiekiem coraz ciemniejszy).

Miąższ: bardzo cienki.

Zarodniki bezbarwne, gładkie, cylindryczno-eliptyczne, 7.5-10 x 3.5-4.8 mikronów.

Bardzo podobny twardzioszek obrożowy (Marasmius rotula) - dawniej nawet uznawany za ten sam gatunek. W przeciwieństwie jednak do Marasmius wettsteinii, ten wystepuje na substracie liściastym (liście i gałązki).
Inne z tego rodzaju odróżniaja się zazwyczaj ciemniejszą barwą kapelusza.
Mniej podobny ale co do którego zachodzi prawdopodobieństwo pomyłki to: twardzioszek liściolubny (Marasmius epiphyllus), wyrastający przeważnie na opadłych liściach, a ten z kolei jest podobny do grzybówki dębowej (Mycena polyadelpha), wyrastającej na bardzo podobnym substracie.
Ogólnie ujmując do pewnego rozpoznania tego gatunku niezbędny jest mikroskop, chociaż przy typowych owocnikach i substracie, można z bardzo dużym prawdopodobieństwem określić jego gatunek bez jego użycia.

Osobiście uważam, że możliwe jest odróżnienie go od M. rotula po innej ilości blaszek. Zbyt wcześnie jeszcze wyciągać na ten temat jednoznaczne wnioski ponieważ tą zależność stwierdziłem, jak do tej pory, na owocnikach zaledwie z kilku stanowisk. Teoria warta jest jednak dalszej analizy. Jak do tej pory wszystkie przeze mnie sprawdzone owocniki Marasmius wettsteinii miały blaszek mniej niż 20 (średnio 15-17 szt), natomiast ich liczba u M. rotula była równa lub większa niż 20.

Innym jeszcze dość podobnym gatunkiem jest, dawniej zaliczany również do twardzioszków (Marasmius androsaceus), obecnie szczetkostopek szpilkowy (Gymnopus androsaceus (L.) J.L. Mata & R.H. Petersen). Ten jednak nigdy nie osiąga tak jasnej barwy jak M. wettsteinii. Jego owocniki w młodości są wyraźnie brązowawe i pomimo blaknięcia z wiekiem, nigdy nie są zupełnie białe a poza tym, ich trzony posiadają u podstawy, czarne, zakrzywione ryzomorfy.

Oprócz nich na igliwiu wyrasta również twardziaczek kapuścianny (Micromphale perforans) oraz Marasmius bulliardii.

Gatunek bardzo pospolity, wyrastający od lipca do września, zazwyczaj na opadłym igliwiu świerka, nieraz bardzo masowo tworząc białe "łany". Rzadko, ale również wystepuje na igliwiu jodły, a już bardzo sporadycznie na igliwiu sosnowym.

Niejadalny.