Kapelusz: średnicy od 10 do 30 cm w skrajnych przypadkach; barwy dość zmiennej ale zawsze z dominującym brązem (jasnobrązowa, oliwkowobrązowa, rdzawobrązowa, ciemnobrązowa lub brązowa); kształtu za młodu wypukłego, z długo podwiniętym brzegiem, następnie płaskiego, często zapadniętego po środku, niekiedy lejkowatego lub też jezykowatego; powierzchnia matowa, sucha i aksamitna, z wiekiem może być spękana.

Blaszki: kremowożółte lub ochrowożółte, po uszkodzeniu przebarwiają się na brązowo, gęste, wąskie, często rozwidlające się i łączące się, daleko zbiegające na trzon, o gładkich ostrzach.

Trzon: krepej budowy, centalny, ekscentryczny lub nawet boczny; powierzchnia pokryta bardzo gęsto aksamitnymi, brązowoczarnymi włoskami, dzięki czemu wyraźnie odcina sie od hymenoforu.

Miąższ: o barwie w zakresie od białawego do żółtawego, w miejscu przecięcia bardzo szybko przebarwia się na fioletowo, twardy i elastyczny; smak łagodny za młodu, z wiekiem coraz bardziej gorzki; zapach słabo kwaskawy, lub niewyczuwalny.

Wysyp bladoochrowy.
Zarodniki gładkie, szerokoelipsoidalne, prawie bezbarwne, niektóre z kroplami, 5-6 x 4 µm.

Ze względu na charakterystyczny trzon, pomyłka raczej mało prawdopodobna.

Gatunek na niektórych obszarach kraju występujący dość często ale nie pospolicie, zazwyczaj jednak dośc rzadko a jego liczebność, jest w dużej mierze uzależniona od występowania w terenie odpowiedniego substratu. Wyrasta pojedynczo lub w grupach na martwym drewnie drzew iglastych, zwłaszcza świerków i sosen, ponoć bardzo rzadko na liściastym. Zazwyczaj zasiedla spróchniałe pniaki, korzenie martwych drzew, zagrzebane w ziemi drewno.

Gatunek częsty na całym obszarze PK Puszczy Knyszyńskiej.
Ujęty w pracy zespołowej:
Grzyby Puszczy Knyszyńskiej - Anna Kujawa, Błażej Gierczyk, Mirosław Gryc, Marek Wołkowycki - 2019 rok.

Gatunek niejadalny, aczkolwiek nie jest trujący. Gorzki smak i łykowaty miąższ, skutecznie odstrasza jego amatorów.