Gatunek dość charakterystyczny, ale w niektórych stadiach rozwoju i przy odpowiednich warunkach atmosferycznych, może być podobny do gatunków z innych rodzai wytwarzających owocniki rozpostarte. Od innych resupinatów odróżnia się tym, że jego niewielkich rozmiarów owocniki, wyrastając dość gęsto, łączą się z pozoru ze sobą, sprawiając wrażenie jakby były jednym szeroko rozpostartym owocnikiem zakrywającym znaczną powierzchnię substratu. W rzeczywistości jest to natomiast "kolonia", kilkuset, a nawet kilku tysięcy poszczególnych owocników stykających się brzegami, co "wprawne" oko bez trudu powinno zauważyć. Taka sytuacja wystepuje zazwyczaj podczas okresów zasobnych w wilgoć. Wystarczy jednak aby nastały dni suchsze i owocniki kurcząc się (wysychając), oddzielają się od siebie ponownie, ukazując swój rzeczywisty rozmiar. Inne gatunki resupinatów wytwarzających owocniki szeroko rozpostarte, podczas suchej pogody kurcząc się, zazwyczaj pekają na nieregularne fragmenty. Wygląd ich jednak jest nieco odmienny od wyglądu owocników drewnowca (Xylobolus frustulatus). Zazwyczaj różnią się również grubością owocnika.

W Polsce gatunek obecnie już bardzo rzadki, a to z powodu braku odpowiedniego substratu jakim jest martwe drewno dębowe (na innych liściastych występuje nader rzadko).

Dość częsty natomiast jeszcze na terenie Puszczy Knyszyńskiej, we fragmentach lasów mało dotkniętych przez gospodarkę leśna. Kilkakrotnie spotkany przeze mnie, w różnych miejscach, w okolicy Czółnowa. Zazwyczaj spotykam go na już bardzo nielicznych, leżących na ziemi grubych konarach lub pniach dębowych. W ostatnich latach ze wzgledu na duży popyt na drewno i te fragmenty drewna w wiekszości przypadków są z lasu zabierane co znacznie wpływa na zmniejszenie jego populacji. Przy utrzymaniu obecnego poziomu degradacji środowiska naturalnego poprzez zastępowania bogatych lasów mieszanych, ubogimi monokulturami, podejrzewam, że za kilka, może kilkanaście lat, problemem będzie spotkanie tego gatunku nawet i na terenie Puszczy Knyszyńskiej.

Jedyną nadzieję na jego przetrwanie daje inne miejsce jego częstszego występowania, a mianowicie Puszcza Białowieska, w szczególności obszar Białowieskiego Parku Narodowego.