Owocnik: w kształcie drzewka lub krzaczka , wysokością dorasta maksymalnie do 8 cm, barwy białej lub popielatej; ramiona wyrastają z jednego trzonu, kilkakrotnie rozgałęziają się; wierzchołki odnóg zakończone drobnymi, licznymi ząbkami (wypustkami).

Miąższ: barwy białej, kruchy, bez wyraźnego zapachu; smak łagodny lub słabo gorzkawy.

Wysyp biały.
Zarodniki okrągłe do szeroko elipsoidalnych, gładkie, nieamyloidalne, 7-9 x 6-7.5 µm. ^[1]

W zasadzie możliwość pomyłki istnieje pomiędzy nim a jeszcze dwoma gatunkami goździeńczyka. Pierwszy z nich to goździeńczyk popielaty (Clavulina cinerea) bardzo podobny pokrojem ale o zdecydowanie bardziej szarej barwie.
Drugi to goździeńczyk pomarszczony (Clavulina rugosa) o barwie bardziej zbliżonej, bo białawej, ale zdecydowanie mniej lub wcale nie rozgałęziony, ewentualne może wytwarzać rozgałęzienia w kształcie rogowatym.

Wyrasta pospolicie w różnego typu lasach, nieraz bardzo gromadnie ale też i pojedynczo. Rośnie zarówno na ziemi jak i na rozkładającym się drewnie. Sezon na niego rozpoczyna się w drugiej połowie lata i trwa aż do późnej jesieni.

Mały, niepozorny ale często spotykany na terenie Puszczy Knyszyńskiej jak też i na pozostałym obszarze kraju. Dobrze widoczny z powodu swojej jasnej barwy, kontrastującej z ciemniejszym zabarwieniem ściółki leśnej.

W zasadzie gatunek jadalny, jednak ze względu na bardzo małe rozmiary oraz małą wartość (twardy miąższ), klasyfikuje się go do niejadalnych.