Owocnik: chociaż w zasadzie wytwarza je konsolowate, bocznie przyrośnięte do podłoża, to w rzeczywistości jego kształt jest zupełnie nieprzewidywalny; tak jak widać na zdjęciach, może być poduszkowaty, dachówkowaty, kopytkowaty, plackowaty jak również inny, bliżej nie określony; brzeg owocnika zawsze tępy, zaokrąglony; młode przyrosty zdecydowanie jaśniejsze w stosunku do warstw starszych, barwy jasnożółtej, pomarańczowej, cynamonowej, z wiekiem coraz bardziej rdzawobrązowej, aż w końcu prawie czarnej; początkowo delikatnie owłosiony przez co ich powierzchnia nabiera atlasowego połysku; warstwy starsze, o powierzchni chropowatej, szorstkiej i matowej.

Rurki: barwy ochrowej, zwykle jednowarstwowe, 0.5-3 mm długości.

Pory: koliste, wydłużone, kanciaste lub labiryntowate, początkowo żółtocytrynowe, z wiekim ciemniejące.

Miąższ: miękki, korkowaty, po wyschnięciu u starszych owocników twardnieje; barwy rdzawej, płowej lub cynamonowej; o bardzo intensywnym zapachu anyżu.

Wysyp biały, nieamyloidalny.
Zarodniki elipsoidalne, bezbarwne, gładkie, 6-8 x 3.5-5 µm.

Jeśli weźmiemy pod uwagę zestaw cech makro oraz jej intensywny anyżkowy zapach, nie powinniśmy mieć problemów z jednoznacznym określeniem gatunku.
Podobne: - smolucha świerkowa (Ischnoderma benzoinum) oraz smolucha bukowa (Ischnoderma resinosum), nie posiadają tak intensywnego zapachu.

Pospolita, wszędzie tam gdzie występuje martwe drewno świerkowe a szczególnie pnie po ściętych drzewach.

Niejadalna.