Innym gatunkiem żagwi o podobnie owłosionej powierzchni kapelusza, jest
żagiew orzęsiona (Polyporus ciliatus), ta jednak charakteryzuje się znacznie drobniejszymi porami (5-6 na mm).
Również podobna i występująca w tym samym okresie jest
żagiew zimowa (Polyporus brumalis). Pory 2-3 na mm.
Ogólnie rzecz ujmując, odróżnienie od siebie po cechach makro, tych trzech gatunków oraz innych, przeważnie nastręcza sporo trudności. Chociaż przy owocnikach dojrzałych i typowych możemy zaryzykować określenie gatunku porównując wielkości por oraz owłosienie kapelusza:
-
Polyporus arcularius: pory o długości 1-2 mm; owłosienie kapelusza najobfitsze.
-
Polyporus ciliatus: pory bardzo drobne, 5-6 na mm; owłosienie umiarkowane.
-
Polyporus brumalis: 2-3 pory na mm; owłosienie słabe.
I wydawało by się, że nie powinno w tym przypadku być większych problemów. I tak by było gdyby nie występowanie jeszcze innych o wiele rzadzszych a podobnych gatunków, jak chociażby:
Polyporus alveolaris, czy też
Polyporus melanopus.
Jeśli natomiast trafimy na owocniki nietypowe, a zazwyczaj tak bywa, bo większość gatunków
Polyporus charakteryzuje się bardzo dużą zmiennością, to identyfikacja bez porównania cech mikro staje się realnie niemożliwa. Warto jeszcze wspomnieć również o wyłanianiu spośród gatunków żagwi różnych ich form, które z kolei przez inne źródła uznawane sa za odrębne gatunki. Przykładem tego może być
Polyporus lepideus, przez jednych uznawany za odrębny gatunek, przez innych zaś za wiosenną formę żagwi orzęsionej
(Polyporus ciliatus). Taka sytuacja dodatkowo jeszcze komplikuje identyfikację.