W poprzednich latach w tej samej lokalizacji znalazłem już dwa gatunki tego rodzaju: Anthracobia tristis oraz Anthracobia melaloma. W zasadzie zastanawiałem się czy pobierać owocniki ponieważ widziałem tylko jeden owocnik w miarę dojrzały. Pozostałe już po samych cechach makroskopowych wyglądały na niewpełni dojrzałe. Zastanowił mnie jednak jego nieco odmienny wygląd w porównaniu do wymienionych wcześniej gatunków, co później potwierdził mikroskop.
Kolekcja ta wyrastała obok dwóch innych przedstawicieli Ascomycota: Peziza violacea oraz Plicaria carbonaria.

Przy okazji tego gatunku wspomnę jeszcze raz o dość ciekawym zjawisku wśród tego rodzaju. Już od dłuższego czasu sprawdzam reakcję zawartości parafiz na jod, w moim przypadku używam lugola. W tej kolekcji nie zaobserwowałem zmiany barwy zawartości parafiz.
Na ten temat istnieją różne opinie ale nie tylko ja spotkałem się z czymś takim. Również Andreas Gminder na forum Ascofrance zauważył, że nie we wszystkich kolekcjach Anthracobia występuje taka reakcja. O ile faktycznie tak jest, być może reakcja zawartości parafiz na jod mogłaby stać się jeszcze jedną cechą pomocną przy identyfikacji. Nie sprawdzałem tej reakcji z zastosowaniem IKI wobec tego być może jest odmienna.

Trudny rodzaj do identyfikacji wymagający zestawienia wielu cech. Ogólnie jednak ujmując od popularnie występujących gatunków można ja odróżnić porównując zarodniki oraz charakter włosów:
- Anthracobia tristis ma bardzo podobne włosy jednak zupełnie odmienne, bardziej cylindryczne zarodniki.
- Anthracobia melaloma z kolei ma bardzo podobne zarodniki jednak zdecydowanie dłuższe i cieńsze włosy. Jej krawędź oglądana w powiększeniu stwarza wrażenie prążkowanej.