Kapelusz: w młodym wieku zazwyczaj barwy intensywnie żółtej, z wiekiem mocno blednący aż do barwy prawie zupełnie białej (gdy owocnik suchy); wilgotne kapelusze owocników starszych zazwyczaj przybierają barwę szarobrązową; brzeg kapelusza prześwitujący, sprawiający wrażenie prążkowanego, starszy dość często promieniście spękany; skórka mocno śluzowata.

Blaszki: wolne, średnio gęste; barwy od gliniastożółtawej do ochrawobrązowej.

Trzon: barwy bladożółtej, zazwyczaj cienki i długi i zarazem mocno łamliwy, rzadko masywniejszy, na całej długości oprószony delikatnymi włókienkami.

Miąższ: bardzo cienki, delikatny i kruchy, zarówno w kapeluszu jak i w trzonie; bez konkretnego smaku i zapachu.

Wysyp rdzawobrązowy.
Zarodniki podłużnie elipsoidalne, gładkie, żółtobrązowe, 12-13 x 6-7 µm. ^[1]

Gatunek charakterystyczny, trudny do pomylenia z innymi gatunkami, problemy z rozpoznaniem mogą jedynie sprawiać owocniki zejściowe.

Pospolity, wyrastający od maja aż do pierwszych poważniejszych przymrozków. Występuje pojedynczo lub też w małych grupach. Lubi miejsca bogate w rozkładające się szczątki roślinne dobrze utrzymujące wilgoć.

Niezbyt duży ale bardzo sympatyczny grzybek i nieco mnie irytuje jego polska nazwa, na którą według mnie wcale nie zasłużył. Na terenie Puszczy Knyszyńskiej występuje dość pospolicie ale przeważnie w siedliskach gdzie wyraźnie widać ludzką ingerencję. Najczęściej spotykam go w miejscach składowania drewna bogatych w jego szczątki, na butwiejących kupkach siana wywiezionych zimą jako karma dla zwierzyny leśnej oraz na łąkach okalajacych tereny leśne.