Jest to dla mnie i chyba dużej częśći mykologów gatunek dość kontrowersyjny. W sieci można znaleźć kolekcje bardzo mu podobne określone jako Dacromyces punctiformis (= tortus).
W odróżnieniu jednak od niego D. enatus var. enatus wytwarza owocniki mniejsze i o miąższu twardo-galaretowatym, ciemniejszej barwy zazwyczaj z liliowym (fioletowym) odcieniem.

Te małe owocniki osadzone są zazwyczaj na centralnym i twardym trzonie.
Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że sam owocnik pozbawiony jest praktycznie warstwy środkowej. Warstwa hymeniałna praktycznie wyrasta bezpośrednio nad strzępkami trzonu, który systematycznie poszerza się od podstawy w górę. Zbudowany jest z (+/-) równolegle ułożonych, septowanych, hialinowych strzępek, coraz bardziej rozwidlających się ku górze. Z tego też powodu obserwacja jego wewnetrznej budowy jest utrudniona. Strzępki, zarówno trzonu jak i części hymenialnej trudno rozwarstwiają się wobec tego lepsze efekty można uzyskać po namoczeniu preparatu w 5% roztworze wodnym KOH.

Inaczej są również zbudowane dikariofizy. D. punctiformis posiada septowane (ze sprzążkami), zazwyczaj długie i nie rozwidlone w górnej części. Kilka razy udało mi się w jego przypadku zaobserwować dikariofizy podzielone ale jedynie w dolnej ich części.
U D. enatus var. enatus dikariofizy, u dojrzałych owocników, w większości, w górnej części, są nieregularnie i silnie powykrzywiane oraz rozwidlone.
Gatunek ten w rejonie Supraśla (Puszcza Knyszyńska) spotykam dość często na martwych fragmentach drewna sosnowego.

Podobnym gatunkiem jest również D. enatus var. macrosporus. Ten jednak wyrasta wybitnie na drewnie drzew liściastych a jego owocniki maja tendencje do "zlewania się" tworząc pokaźnych rozmiarów "kolonie".