Gatunek ten wytwarza owocniki spłaszczone, o zarysie kulistym. Niektóre źródła podają że osiąga średnicą nawet 8 cm, takich jednak jeszcze nie spotkałem. Najczęściej ich średnica dochodzi do 2 cm.
Do substratu przyrośnięte zazwyczaj bocznie ale nie jest to reguła, wszystko w tym przypadku zależy od ułożenia powierzchni na jakiej wyrastają.
Owocnik zazwyczaj gładki, gdy nabrzmiały wodą (fot. 01-04), w czasie suszy i mrozów kurczy się nawet do grubości około 1 mm (fot. 05-07).
Konsystencji miękkiej, galaretowatej, ale nie rozpływającej się, wyschnięte owocniki cienkie, kruche i łamliwe.
Barwa owocników w młodym wieku żółtobrązowa, z wiekiem coraz bardziej ciemniejąca aż do czerwonobrązowej.

Gatunek raczej dość charakterystyczny, nie powinien sprawiać problemów z identyfikacją. Zestaw takich cech jak substrat (przeważnie wierzba), barwa oraz kształt owocników decydują o pewnym oznaczeniu nawet na podstawie cech makroskopowych. Problemy mogą sprawić jedynie owocniki starsze.

W zasadzie można go spotkać prawie przez cały rok, oprócz okresu wczesnej wiosny. Tu tez jednak byłbym bardzo ostrożny z taką diagnozą ponieważ możemy w tym okresie natknąć sie jeszcze na zamrożone owocniki ubiegłoroczne.
W każdym bądź razie, młode owocniki wyrastają w okresach dużej wilgotności, począwszy od kwietnia aż do pierwszych poważniejszych mrozów. Jesienne miesiące są jednak dla tego gatunku najbardziej sprzyjające.

Wyrasta przede wszystkim na martwych gałęziach wierzb, chociaż były przypadki notowania na innych liściastych (bardzo rzadko).

Gatunek niejadalny.