Kapelusz: średnicy do 5 cm, za młodu kształtu wypukłego, później płaskiego; brzeg długo delikatnie podwinięty a u starszych owocników pofalowany, zazwyczaj zdecydowanie jaśniejszy a u wilgotnych owocników delikatnie prześwitujący; barwy żółtopomarańczowej, pomarańczowej lub żółtobrązowej; powierzchnia lepka a u owocników mokrych śluzowata.

Blaszki: bladokremowe do bladożółtych, rzadkie.

Trzon: przeważnie równogruby i cylindryczny; początkowo barwy żółtawej, z wiekiem coraz bardziej od dołu brązowiejący; powierzchnia pokryta delikatnymi, jedwabistymi włoskami dzięki którym sprawia wrażenie aksamitnej.

Miąższ: barwy białawej, niekiedy z odcieniem żółtawym lub kremowym, w trzonie łykowaty; zapach dość przyjemny, trudny do określenia ale bardzo charakterystyczny.

Wysyp biały, kremowobiały do jasnożółtego.
Zarodniki elipsoidalne do prawie cylindrycznych, gładkie bez pory rostkowej, bezbarwne, (6)8 - 9(11) x (3)4.5 - 6 µm.

Ostatnie badania dowiodły, że jest to gatunek zbiorowy i systematycznie dzieli się go na inne. Do tej pory wyodrębniono:
F. elastica = (= F. velutipes f. longispora), mają wyraźnie większe zarodniki.
F. velutipes
F. velutipes v. lactea
F. fennae
F. populicola
F. rossica
F. ononidis
Wszystkie gatunki są prawdopodobnie do siebie bardzo podobne i nie sposób odróżnić ich na podstawie cech makro.

UWAGA !!! - w tym okresie wystepuje co najmniej kilka gatunków grzybów silnie trujących, o dużym podobieństwie do zimówki (płomienicy). Zalecam więc szczególną ostrożność przy ich zbieraniu. Szczególnie uczulam na to nowicjuszy!!!

Gatunek występujący pospolicie. Rośnie od późnej jesieni aż do wczesnej wiosny. Nie boi się mrozów. Szczególnie masowo pokazuje się w listopadzie i w grudniu. Zimą jedynie przy dłuższych okresach bezmroźnych oraz sporadycznie wiosną.
Zazwyczaj rośnie gromadnie, wyrastając w wiązkach lub też pojedynczo.

Gatunek pospolicie występujący na terenie Polski północno-wschodniej ale nie w głębi terenów lesistych. Najczęściej spotkać go możemy nad brzegami zbiorników wodnych gdzie wystepuje wierzba. Nie oznacza to jednak, że nie rośnie na innych gatunkach drzew. Spotykam je u siebie również często na pniach topoli.

Bardzo dobry grzyb jadalny. Jego atrakcyjność znacznie zwiększa pora występowania,
Doskonały do zup. Tu jednak mała uwaga!!! Dodanie większej ilości powoduje znaczną zawiesistość (kleistość) potrawy, ze względu na dużą ilość śluzu. W takich przypadkach proponuję wrzucić najpierw grzyby do wrzątku, ale nie obgotowywać aby nie straciły aromatu. Wystarczy krótka chwila aby pozbawić je śluzu. Małe porcje można wrzucać bezpośrednio do potrawy, po dokładnym umyciu.