Bardzo trudny do odróżnienia Hymenoscyphus (Phaeohelotium) monticola. Odróżnienie pod mikroskopem jest możliwe tylko w przypadku posiadania owocników swieżych (żywych).
Podstawowe różnice można zaobserwować w zawartości parafiz. H. monticola zawiera długie wakuole, podobnie jak u Mollisia o dość niskim współczynniku załamania światła. Wakuole w parafizach H. epiphyllus są wyraźniej widoczne ale za to wieloczłonowe.
Poza tym mocno dojrzałe owocniki H. epiphyllus czerwienieją, czego nie obserwuje się u H. monticola.
Niektórzy wymieniaja jeszcze jako cechę diagnostyczną brązowiejące zarodniki u H. monticola. Trzeba jednak zaznaczyć, że ta cecha nie zawsze jest widoczna. Występuje bowiem tylko u owocników mocno dojrzałych które nie zawsze są dostepne.

Pomimo tego, że różnice mikroskopowe jak i makroskopowe sa bardzo zbieżne, mieraz trudne do uchwycenia, to sekwencję zdecydowanie świadczą o odrębności tych gatunków. Ich pokrewieństwo jest bardzo odległe.

W Puszczy Knyszyńskiej jest to gatunek bardzo częsty. Szczególnie upodobał sobie stare pniaki po ściętych drzewach liściastych. Występujący w ostatnim czasie poważny niedostatek wody na terenie Puszczy Knyszyńskiej powoduje, że coraz rzadziej spotyka sie je na mniejszych kawałkach drewna oraz na ściółce (liściach) a to ze wzgledu na szybkie przesuszanie tego typu substratu.