Kapelusz: średnicy 3 - 10 cm, czasem nawet do 20 cm; początkowo półkolisty, przeważnie ze spłaszczonym wierzchem, w miarę wzrostu wypukły do rozpostartego, barwy białej lub białawej, czasen z poszarzałym centrum; brzeg ostry, wystający poza blaszki, słabo podwiniety jedynie w młodym wieku i niekiedy ze zwisającymi resztkami osłony; powierzchnia u młodych owocników drobno włókienkowata, jakby aksamitna, u starszych gładka, matowa i sucha.

Blaszki: za młodu białe z wiekiem różowiejące, gęsto ustawione i prawie wolne, pod wpływem ucisku zazwyczaj różowieją.

Trzon: biały, podobnie jak blaszki po uszkodzeniu może przebarwiać się na żółto lub różowo, praktycznie równogruby, z bulwkowata podstawą i białym pierścieniem; wewnątrz z kanalikiem; powierzchnia naga, jedwabiście gładka.

Pierścień: biały, błoniasty i trwały.

Miąższ biały, w zasadzie niezmienny ale może po uszkodzeniu nieznacznie żółknąć lub różowieć. Zapach słaby grzybowy (czasem delikatnie anyżkowy), smak łagodny.

Wysyp biały ewentualnie delikatnie różowawy
Zarodniki gładkie, grubościenne z dziobkiem lub bez, z dużą kroplą oleju i porą rostkową, o wymiarach 6.5-11 x 4.5-7 µm.

Owocniki bardzo podobne barwą i pokrojem do niektórych pieczarek, te jednak mają blaszki w starszym wieku o barwie czekoladowej, podczas gdy u p. różowoblaszkowej z wiekiem jedynie różowieją.

Wyrasta od lata do późnej jesieni. Lubi miejsca trawiaste (saprofit), w parkach, ogrodach oraz w lasach.
Nie jest gatunkiem zbyt częstym, wyrasta pojedyńczo lub w grupach po kilka sztuk.

Jadalny ale w Polsce raczej nie ma tradycji jego zbierania.