Kapelusz: u spotkanych przeze mnie owocnikach dochodził średnicą do 15 cm, kształtu szerokostożkowatowypukłego; kosmkowata powierzchnia kapelusza pokryta łuseczkami zanikającymi na brzegu oraz w centrum, gdzie jest gładka.

Blaszki: brzuchate, gęsto ustawione, od barwy białej do kremowej (być może z lekkim różowawym odcieniem).

Trzon: gładki, barwy białej, cylindryczny, w środku pusty, lekko zwężający się ku kapeluszowi, lecz nieznacznie, podstawa zgrubiała (fot. 07)

Pierścień: błoniasty, pojedynczy. (fot. 06)

Miąższ: biały, niezmienny, bez konkretnego smaku i zapachu.

Wysyp biały.

Gdy spotkałem ja po raz pierwszy, miałem wrażenie, że jej owocniki dzielą po równi cechy czubajki czerwieniejącej i czubajki kani. Kapelusz swym wyglądej stanowi coś pośredniego pomiędzy tymi dwoma gatunkami. Gładki trzon bardziej pasowałby do cz. czerwieniejącej jednak jego miąższ nie czerwienieje po uszkodzeniu.

Gatunek na pewno rzadki. Zarówno w polskiej jak i w zagranicznej literaturze, w zasadzie można znaleźć tylko wzmianki o jego wystepowaniu. Z tego co zdołałem wyszukać, wynika, że jest to gatunek bardziej popularny w Kanadzie (Quebec).Trudno wobec tego określić preferowane przez ten gatunek siedlisko.
Osobiście znalazłem go w miejscu dobrze nasłonecznionym, bo na południowym skraju lasu, graniczącym z młodą szkółką leśną. W ilości kilku owocników rosły u podnóża starej sosny w lesie mieszanym gdzie z liściastych, w pobliżu znajdowała się jedynie leszczyna oraz młode jeszcze graby. Piaszczysta gleba pokryta grubą warstwą ściółki, składającej się z sosnowego igliwia zmieszanego z liśćmi.

Wg. www.nahuby - rośnie w lasach liściastych na wapieniu.