Owocnik: o kształcie bardzo zmiennym, w zależności od podłoża na jakim wyrasta.

Owocniki młode.
Rosnące na korzeniach (z pozoru na ziemi) składaja sie z mniej lub bardziej wyraźnego trzonu, oraz nieregularnej części kapeluszowej. Rosnące bezpośrednio na drewnie, szczególnie na bocznej jego powierzchni mogą przybierać kształt konsolowaty, bez zaznaczonego trzonu.
Cechą wspólna młodych owocników jest ich jaskrawa barwa w górnej części owocnika (w strefie przyrostu), pomarańczowoczerwonawa, siarkowożółta do żółtozielonej, wyraźnie aksamitna, nieco później zazwyczaj koncentrycznie strefowana. W tym stadium rozwoju strefy są barwy od pomarańczowej do czerwonobrązowej lub ciemnobrązowej. Wierzch owocnika młodego a szczególnie w strefie świeżego przyrostu, po dotknięciu natychmiast przebarwia się na brązowo.

Owocniki starsze.
Rosnące na korzeniach, zazwyczaj mają już wyraźnie widoczny trzon oraz dobrze wykształconą część kapeluszową. Rosnące bezpośrednio na drewnie, na powierzchni bocznej, zazwyczaj są kształtu konsolowatego, nieraz wystepuje po kilka sztuk kapeluszy z jednego miejsca wyrastania, ułożone dachówkowato lub też obok siebie. Wyrastające na powierzchni poziomej również mogą nie posiadać wyraźnego trzonu a ich owocnik (owocniki) tworzą kształt podobny do kwiatu róży. Jak jednak na wstępie wspomniałem ich kształt może mieć zupełnie inne bardziej "fantastyczne" kształty.
Powierzcznia owocników w starszym wieku traci swój atłasowy wygląd i staje się filcowata, nierówna, guzkowata, pofalowana a jej barwa ciemna czerwonobrązowa lub prawie czarna. Część kapeluszowa u dojrzałych owocników osiąga średnicę do 30 cm.
Owocniki wyrastające w bliskim sąsiedztwie często mają kapelusze pozrastane.

Hymenofor składa się z jednowarstwowych rurek, o długości od 3 do 10 mm. Rurki zbiegające na trzon a ich ostrze delikatnie owłosione (wyraźniej widoczne w powiększeniu).
Pory nieregularne, labiryntowate. Barwa ich zmienia się z wiekiem owocnika, od żółtozielonej do rdzawobrązowej. Uciśnięte pory wyraźnie brązowieją.

Miąższ brązowy już nawet w bardzo młodym wieku, lekko strefowany.
Młody filcowaty i soczysty, o kwaskawym smaku, bez wyraźnego zapachu, trudny do rozerwania. Stary lekki i łamliwy, kruchy.
Pod wpływem KOH czerniejący.

Wysyp zarodników białawy do słomkowego.
Zarodniki elipsoidalne, gładkie, hialinowe, niektóre z kropelkami, nieamyloidalne, 5-7(8.5) × 3.5-4.5 µm.

Owocniki młode trudne do pomylenia z innymi gatunkami.
Starsze, o ile nie zostaną dokładnie obejrzane, moga być mylone z kilkoma innymi gatunkami, takimi jak np:
- korzeniowiec wieloletni (Heterobasidion annosum), miąższ twardy, łykowaty, trudny do rozerwania.
- niszczyca anyżkowa (Gloeophyllum odoratum), łatwa do odróżnienia po intensywnym anyżkowym zapachu.
- smolucha świerkowa (Ischnoderma benzoinum), w stanie zejściowym bardzo podobna.
- i z kilkoma innymi mniej podobnymi.

Zazwyczaj wyrasta jako saprofit na substracie już martwym ale nie należą do rzadkości przypadki pasożytowania na jeszcze żywych drzewach. Postawowym substratem jest drewno iglaste ale odnotowao również rzadkie przypadki występowania na liściastym.
Wyrasta od lata do jesieni, pojedynczo jak również i w grupach.

Rosnąc na korzeniach drzew żywych bardzo znacznie przyczyniają się do ich osłabienia a tym samym doprowadzają do przedwczesnego obumierania. Wywołuje zgniliznę drewna typu brunatnego.
Gatunek niejadalny.