Kapelusz: średnicy (2.5)3-7(11) cm, wypukły niekiedy z szerokim garbkiem, z wiekiem coraz bardziej rozpostarty, prawie do płaskiego; barwy białawej, czasem z odcieniem cynamonowym; brzeg długo pozostaje podwinięty, z dobrze widocznymi resztkami osłony przez co sprawia wrażenie wełnistego; powierzchnia lekko lepka lub sucha w zależności od pogody, pokryta wyraźnymi łuskami; łuski rozmieszczone dość nieregularnie, ku brzegowi kapelusza coraz rzadsze, barwy wyraźnie ciemniejszej od powierzchni kapelusza (ochrowej), pod łuskami w skórce kapelusza występuje galaretowata warstwa.

Blaszki: przyrośniete lub ostro wykrojone, dość gęste, umiarkowanie szerokie, początkowo barwy białej, z wiekiem coraz bardziej rdzawobrązowej, niekiedy rdzawo poplamione.

Trzon: o długości zazwyczaj od 5 do 10 cm, grubości 0.5-1,0 cm, nad pierścieniem gładki, poniżej pokryty wyraźnie odstającymi łuseczkami, początkowo o barwie zbliżonej do powierzchni trzonu (białawej), z wiekiem coraz bardziej rdzawobrązowej; pierścień szybko zanikający, wełnisty, białawy, słabo zauważalny, przylegający do trzonu.

Miąższ: dość gruby, białawy, raczej bardziej elastyczny niż kruchy, o nie wyróżniającym się smaku i zapachu.

Wysyp cynamonowobrązowy.
Zarodniki o wymiarach 4-5,5(6) x (2,5)3-3,5 µm, gładkie, od jajowatych do szeroko elipsoidalnych, w KOH bladocynamonowe.

Spośród łuskwiaków (Pholiota) najbardziej podobny, znacznie częściej spotykany a nawet dość pospolity, występuje łuskwiak nastroszony (Pholiota squarrosoides), w zasadzie do odróżnienia tylko pod mikroskopem, chociaż różni go brak galaretowatej warstwy w skórce kapelusza pod łuskami (cecha dość ulotna i tylko dla bardziej opatrzonych).
Mając do porónanaia większą ilość owocników obojga gatunków można by było pokusić się jeszcze o przeanalizowanie innych cech, są one jednak bardzo ulotne.
Sposród nich można wymienić lepkość skórki kapelusza: zawsze sucha u (Pholiota squarrosoides) i nieco lepka u Pholiota squarrosoides, zważając jednak na zmienne warunki atmosferyczna jest ona bardzo nieobiektywna. Niektórzy uważają, że u Pholiota squarrosoides w pewnym okresie wzrostu można zaobserwować w barwie blaszek odcień zielonkawy który nie występuje u jego "bliźniaka". Inną cechą odróżniającą ten gatunek jest brak zapachu czosnkowego który nigdy nie występuje u Pholiota squarrosoides, a czasem jest lekko wyczuwalny u Pholiota squarrosoides. Wszystkie te jednak cechy, nie są aż tak wyraźne aby mogły stanowić poważne podstawy do identyfikacji, moga jedynie być pomocne, ale nie decydujące.

Niektóre źródła wspominają jeszcze o Pholiota squarrosoides var. faginea Pk. (1901: 183), rosnącej na buku, ale jak na razie informacje na ten temat są bardzo skąpe.

Wyrasta latem i jesienią, na drewnie drzew liściastych, zazwyczaj w dość licznych skupiskach, rzadziej pojedynczo. Osobiście spotkałem na wierzbie ale ponoć występuje dość często na olszy.

Niejadalny