Grzyby Puszczy Knyszyńskiej i okolic.
Pluteus pouzarianus Singer, Sydowia 36: 283 (1983)
drobnołuszczak sarni (Wojewoda 2003)
Fungi » Basidiomycota » Agaricomycotina » Agaricomycetes » Agaricomycetidae » Agaricales » Pluteaceae » Pluteus
SYNONIMY:
Pluteus pouzarianus var. albus Bonnard, Mycol. helv. 5(2): 204 (1993)
Pluteus pouzarianus Singer, Sydowia 36: 283 (1983) var. pouzarianus

INNE POLSKIE NAZWY:
łuskowiec ciemnobrązowy (Wojewoda 1998); łuskowiec czeski (Skirgiełło 1999);
Cechy makroskopowe
Kapelusz: kształtu wypukłego lub płasko wypukłego, z centralnym nieznacznym wgłębieniem lub tępym garbkiem; średnicą osięga maksymalnie 9 cm, barwy szarawej, szarobrązowej, promieniście włókienkowany; brzeg ostry, zazwyczaj nieco jaśniejszy, może być nieznacznie prążkowany.

Blaszki: gęste, wolne, wybrzuszone; barwy od białawej do różowej z jaśniejszym ostrzem. Trzon: walcowaty, u podstawy może być nieco szerszy; powierzchnia o barwie białawej oprószona delikatnymi ciemniejszymi włókienkami

Miąższ: barwy białawej, kruchy i cienki.
Cechy mikroskopowe
Zarodniki 6-8 × 4-5.5µm.
Wysyp widoczny na zdjęciu nr. 04 w galerii. Pleurocystidia: 70-90 × 13-22µm, z 2-4 haczykowatymi wyrostkami, wąsko wrzecionowate.
Gatunki podobne
Bliźniaczo podobnym gastunkiem jest drobnołuszczak jeleni (Pluteus cervinus). W ich przypadku poleganie na samych cechach makro jest niewystarczające do właściwej identyfikacji.

Warto jednak wziąć pod uwagę takie cechy jak:
  • iglasty substrat (P. cervinus występuje zazwyczaj na liściastym ale również sporadycznie na iglastym, podczas gdy P. pouzarianus wybitnie preferuje substrat iglasty)
  • P. pouzarianus wytwarza przeważnie owocniki mniejsze i mniej masywne.
Wszystkie te cechy nie są jednak decydujące a moga być jedynie pomocne przy wstepnej identyfikacji. Jedyna metoda to mikroskopowanie. Podstawową różnicą mikroskopową jest występowanie w strzępkach skórki kapelusza P. pouzarianus, sprzążek przy septach. Prawdopodobnie w innych częściach owocnika również możemy je znaleźć. Pozostałe cechy mikro identyczne jak u Pluteus atricapillus.
Występowanie
Gatunek rzadki albo nierozpoznawalny. Wyrasta na martwym drewnie drzew iglastych, przeważnie świerka.
Wartość
Uznawany raczej za niejadalny.
2011.10.09
Puszcza Knyszyńska, Supraśl, 5,5 km NE, okolice Czołnowa.
Las mieszany; złom świerkowy.
Stanowisko zgoszone do Krajowego Rejestru GREJ: ID 197564.
------------------------------------------------------------------------------------------
2012.09.23
Ogrodniczki, 1,5 km E.
Las iglasty; pniak świerka.
------------------------------------------------------------------------------------------
2017.09.30
Skraj Puszczy Knyszyńskiej, okolice Pólka.
Las mieszany; pniak świerka.
Numer wątku na Bio-forum: 33/978318.

Stanowisko ujęte w pracy zespołowej:
Grzyby Puszczy Knyszyńskiej - Anna Kujawa, Błażej Gierczyk, Mirosław Gryc, Marek Wołkowycki - 2019 rok.

------------------------------------------------------------------------------------------
2017.07.05
Krynki, 3 km SW.
Monokultura świerkowa; omszony pniak świerka.
Numer wątku na Bio-Forum: 33/979100.
Weryfikował Błażej Gierczyk.
------------------------------------------------------

------------------------------------------------------
2017.07.18
(ta sama lokalizacja)
Podstawy pniaka świerkowego.
Numer wątku na Bio-Forum: 33/933255.
Weryfikował Błażej Gierczyk.
------------------------------------------------------
KONTAKT: E-MAIL

DATA OSTATNIEJ MODYFIKACJI: 29.07.2024

LICZBA ODWIEDZIN STRONY: 1000

DATA UTWORZENIA STRONY: 21.02.2012