Grzyby Puszczy Knyszyńskiej i okolic.
Scutellinia sp. 2023.08.08
włośniczka ...
Fungi » Ascomycota » Pezizomycotina » Pezizomycetes » Pezizomycetidae » Pezizales » Pyronemataceae
Uwagi
Jest to kolekcja której znalezienie sprawiło mi wiele radości ale i też zakłopotania.
Posiłkując się monografią tego rodzaju opracowaną przez Schumachera, bez trudu doszedłem do Scutellinia decipiens. Zgodnie z zawartym w niej opisie tego gatunku, w zasadzie wszystkie cechy były zgodne z tym gatunkiem. Zastanawiała mnie jednak niezbyt spójna z tym gatunkiem ornamentacja która zdecydowanie bardziej odpowiada innemu gatunkowi a mianowicie Scutellinia pennsylvanica. Zarodniki S. decipiens powinny posiadać brodawki bardziej zaokrąglone i nie posiadać tak dobrze rozwiniętej sieci grzbietów, aczkolwiek nie wyklucza sie jej obecności. Tępo jednak ścięte brodawki połaczone siecią grzbietów, takie jak zaobserwowałem w mojej kolekcji, charakterystyczne są dla S. pennsylvanica.
Do tego gatunku jednak, oprócz zarodników, pozostałe cechy znacznie odbiegają od jego cech. O ile wymiary zarodników możemy uznać za odpowiednie, chociaż znajdują się w górnej granicy a nawet nieco je przekraczoją, o tyle długość włosów marginalnych jest zdecydowanie zbyt krótka.
Podsumowując wyniki moich obserwacji gdybym posiłkował się jedynie monografią Schumachera, skłonny byłbym uznać tę kolekcję za S. cf. decipiens, uznając lekkie odchylenia ornamentacji za zmienność gatunkową i nie biorąc pod uwagę faktu, że współcześnie nastąpiła dość spora modyfikacja typu tego gatunku. Jego opis opublikowany przez Nicolasa Van Vooren, już bardzo poważnie koliduje z cechami mojej kolekcji.

Jak sam Schumacher określił, jest to grupa mało poznana a tym samym wymagająca dalszych badań. Trudno się z tym niezgodzić, wobec tego wolę oznaczyć ją jako "sp", tym bardziej, że substrat w jej przypadku też jest dośc nietypowy. Owocniki wyrastały w częściowo zbutwiałej, centralniej części pniaka świerkowego, wklęsłego co zapewniało większą wilgotność podłoża.

Na dzień dzisiejszy, z całą pewnością można stwierdzić, że obecnie istnieje co najmniej kilka opisów S. decipiens, jednak te opisy nie są kompatybilne z sobą. Na ich podstawie trudno stwierdzić czy mamy doczynienia z odrębnymi gatunkami, czy też z dość dużą zmiennością w obrębie tego gatunku. Badania molekularne z pewnością wyjaśniłyby tą kwestię ale niestety nie były do tej pory robione a już jeśli to w ilości nie pozwalającej wyciągnąć ostatecznych wniosków.

Zarodniki bez ornamentacji:
(18.4) 18.9 - 19.6 (19.8) × (12.7) 12.8 - 13.8 (14) µm
Q = 1.4 - 1.5 ; N = 13
Me = 19.3 × 13.3 µm ; Qe = 1.4

Zarodniki z ornamentacją:
(21.1) 21.2 - 23.9 (24) × (13.2) 14.1 - 16.4 (18.7) µm
Q = (1.3) 1.4 - 1.5 (1.6) ; N = 10
Me = 22.1 × 15.4 µm ; Qe = 1.4

Włosy marginalne:
1040.60 µm
1141.14 µm
1252.85 µm


Tą droga serdecznie dziękuję Viktorie Halasu za użyczenie literatury!
2023.08.08
Puszcza Knyszyńska, Czołnowo, 0.6 km W.
Las mieszany, pniak świerka.
------------------------------------------------------------------------------------------------
KONTAKT: E-MAIL

DATA OSTATNIEJ MODYFIKACJI: 29.07.2024

LICZBA ODWIEDZIN STRONY: 121

DATA UTWORZENIA STRONY: 01.12.2023